ارزیابی و سنجش شاخص‌های ذهنی کیفیت زندگی شهری (مورد شناسی: منطقۀ ‌6 شهر تهران)

هدفمطالعۀ حاضر سنجش کیفیت زندگی در منطقه ‌6 شهر تهران با استفاده از شاخص‌های ذهنی است که این شاخص‌ها در قالب سه قلمرو اقتصادی،کالبدی-زیست‌محیطی و فرهنگی-اجتماعی تدوین و مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. روش تحقیق به‌صورت توصیفی-تحلیلی بوده است. جامعۀ آماری در این پژوهش ساکنان منطقۀ ‌6 شهر تهران بوده‌اند. حجم نمونه‏گیری به‌طور تصادفی ساده انجام شده و برای برآورد حجم نمونه از فرمول کوکران با احتمال 95 درصد صحت استفاده شده است که حجم نمونه 383 نفر برآورد شده و برای گردآوری داده‌‌ها از پرسشنامه استفاده شده است. به همین دلیل در این پژوهش به‌منظور دستیابی به قضاوتی صحیح، از 10 شاخص در سه قلمرو اقتصادی، کالبدی-زیست‌محیطی و فرهنگی-اجتماعی استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌‌دهد، ‌رضایت‌مندی شهروندان از کیفیت زندگی شهری در منطقۀ ‌6 در وضعیت نامطلوبی قرار دارد و شاخص‌های دسترسی و حمل‌و‌نقل با میزان بتای 234/0، شاخص تسهیلات خدماتی با میزان بتای 172/0 و شاخص زیبایی‌شناختی با میزان بتای 167/0، تأثیر‌گذارترین شاخص‌ها بر کیفیت زندگی شهری هستند. طبق نتایج، بین ویژگی‌های فردی، (سن، جنس، میزان تحصیلات) و سطحکیفیت زندگی رابطۀ معناداری وجود دارد و میزان ‌رضایت‌مندی زنان از کیفیت زندگی، بیشتر از مردان است که با افزایش میزان تحصیلات، کیفیت زندگی نیز افزایش پیدا می‌‌کند. همچنین بین دو متغیّر سن و کیفیت زندگی، روابط به‌صورت معنادار و معکوس است، به این صورت که با افزایش میزان سن، کیفیت زندگی کاهش پیدا ‌می‌کند.